Te czarno-białe fotografie,
jak czarno-biały tamten czas,
mówią: przegraliśmy Powstanie,
kolejny niepotrzebny raz!
Głupio na pewno niepotrzebnie..
Wylały rzeki polskiej krwi,
dziś ludzie są mądrzejsi pewnie,
gdy godzą się w niewoli żyć!
Te fotografie oddychają!
Biegnie Powstaniec wprost ku śmierci;
dziewczęta włosy zaplatają,
wstążki w warkoczach, ku pamięci...
W radio wciąż słychać wiadomości,
na starym mieście zakwitł grób,
i fotografia jest miłości,
i ksiądz na gruzach daje ślub!
Zdjęcia, to ukradzione chwile,
jak krople rosy zamarznięte,
jak zatrzymany lot w bursztynie,
jak nie spełnione szczęście..
Ta śmierć na zdjęciach nas dotyka,
bo wciąż otwiera wspomnień wrota...
/..../
L. Ogińska
Taki film.
Jeżeli się Wam spodoba, to zagłosujcie na autora ...
Piękny, przejmujący materiał filmowy. Dzięki za zamieszczenie go tutaj.
OdpowiedzUsuń