Budynek, w rzeczywistości trzypiętrowy, był działobitnia o dużej sile rażenia - w jej uzbrojeniu planowano umieścić 19 armat, zaś załogę miało stanowić 300 osób. Tyle, że, tak naprawdę, nigdy nie odegrała żadnej roli w czasie oblężeń twierdzy.
W 1813 roku była jeszcze nieukończona (skończył ją już wg własnej adaptacji projektu Napoleona płk. Mallet - dowódca inżynierii wojsk Księstwa Warszawskiego), a więc nie zdążyła jeszcze "wejść do służby".
W 1831 roku również nie była wykorzystana, w czasie 13 dniowego oblężenia, zaś w 1832 została otoczona Korona Utracka, co całkowicie pozbawiło ją zdolności do walki.
Po odzyskaniu niepodległości i zajęciu twierdzy przez Wojsko Polskie, nakryto ją czterospadowym dachem, zaś ze względu na to, że w pobliżu utworzono wielski szpital wojskowy, w reducie utworzono skład apteczny.
Z powodu można spotkać się z tym, że mieszkańcy Modlina nie nazywają tego obiektu "redutą", lecz, po prostu, "apteką".
Do reduty urządzono wówczas wejście po kładce nad fosą, poprzez wybity w miejscu okna spory otwór widoczny w lewej cześć jednej ze ścian reduty.
W końcu lat dwudziestych w pobliżu budynku rozmieszczony został 1 Pułk artylerii lekkiej i wówczas to reduta stała się stajnią dla koni będących na wyposażeniu pułku. Był to ostatni etap wykorzystania budynku.
Oprócz tego, że redutę projektował Napoleon, słychać czasami głosy, że jest to "jedyny na świecie budynek zaprojektowany przez Cesarza".
Nawet, jeżeli jest to legenda ... to niech tak zostanie ;)
Wszystkie zdjęcia
Pamiętam jak się nieudolnie wdrapywałam na pierwsze piętro (bo na dach już łatwo). Bo pozazdrościłam Tomiemu. I jak się potem bałam zejść :)
OdpowiedzUsuńKiedyś tu były, albo miały być, kręcone schody.
OdpowiedzUsuńWłaśnie się zastanawiałem trochę, jak się na górę wdrapać, ale po pierwsze było mokro, po drugie, jak jestem sam, to staram się nie przekraczać pewnych granic.
Będzie jeszcze okazja, bo lubię Modlin i często tu wracam :D
O tak, bezpieczniej w grupie. Tam była w środku dziura, przy dobrych butach dało się wdrapać.
OdpowiedzUsuńTak, przez szyb windy właziliśmy, czy cos w tym stylu... wspinaczka była niełatwa, to zostawiłem lavinke na dole a sam polazłem na dach.
OdpowiedzUsuńNo ale weź tu zostaw lavinkę samą... jakiś czas temu osobiście na dachu się pojawiła. O ile z wspinaczka była trudna, to zejście było oczywiście jeszcze trudniejsze, ale jakoś z asekuracją i to lavinka pokonała.
Wspiąć, to bym się wspiął, tylko zawsze mam gorzej z powrotem :)
OdpowiedzUsuńJak kot. Też w dół kiepsko mi idzie ;)
Zimą, niewątpliwie, gorzej, za to dochrapałem się, w nagrodę, pięknej pogody i zdjęć z cmentarza fortecznego.
Tym razem udało mi się go
To fakt, w dół i tym razem było dużo trudniej... czasem dlatego łatwiej jest zleźć do jakiejś dziury, bo jak już się zlazło to i jakoś się wlezie z powrotem ;-)
OdpowiedzUsuń